Blog

Wat een heerlijk nummer van Kenny en Dolly en wat hebben we dit vaak samen gezongen. Soms omdat we er gewoon zin in hadden, maar o zo vaak omdat het ons kracht gaf om door te gaan.

Ik wil graag beginnen met mijn dank uit te spreken aan Christien, Arjan, Piet en Eize die alles in het werk hebben gesteld om mij te ontzien en toch te zorgen dat wij hier vandaag afscheid kunnen nemen van onze lieve Agnes.

Speciaal dank aan de vrijwilligers van de wensambulance die hun medewerker verleend hebben aan mijn aanwezigheid hier.

Hey bordy. Twee woorden die zo niks zeggen maar het waren de eerste twee woorden die ik tegen jou zei. Terwijl jij op de voermanstraat op een houten tegel zittende, je waarschijnlijk al helemaal gek van de spanning had gemaakt. Je eerste autorijles stond gepland.

Nu zit ik hier, 14 jaar verder, op een plek waar ik beslist niet wil zitten, want dit is de plek die ik jaren heb gevreesd. Maar o lieve schat wat heb jij gestreden en wat hebben wij mooie jaren gehad.

24 -7 onze datum. De datum dat we echt ja zeiden tegen elkaar en tegen een relatie met elkaar. Een relatie waarvan we wisten dat die vol zal zitten met hele hoge bergen maar ook zeer diepe dalen. Allebei met onze eigen rugzak en een beetje veel leeftijdsverschil misschien maar ach wat zegt leeftijd nu.

Allebei een aardig beetje maf en ook wel wat tegendraads. Wij waren er eigenlijk wel een beetje klaar mee en wilde ook eens genieten.
En dat hebben wij ook zeker gedaan.

Iedereen hier kent waarschijnlijk wel onze verhalen van onze zware periodes, en ja ons leven liep er dan ook aardig van vol. Vele behandelingen en diverse opnames en daarnaast bleef ons in ons dagelijkse leven ook weinig bespaard.  Maar wie kennen onze verhalen terwijl we genoten van het leven, soms in een groepje, maar vaak heel vaak gewoon simpel weg met zijn tweeën.

Een leuke zomermiddag/avond was voor ons snel klaar, vuurkorf, muziek ( liefst met karaoke mogelijkheid) stukje vlees en een biertje of 2,3 daarna hielden we op met tellen.

Ja wij hebben zware jaren gekend maar in onze relatie van de afgelopen 9 jaar hebben wij elkaar ontdekt, elkaar nieuwe ervaringen gegeven en elkaar lief gehad en dat ging echt op onze manier.

Ik kan mij nog heel goed herinneringen dat na een lange dag in de lesauto ik thuis kwam in Nes. De hele gang bezaaid met van die geknipte rozenblaadjes. En ik nog zeggen Ietjes, een buurmeisjes uit de straat. Maar nee als ik de gang deur open doe en de keuken in stap. Zit jij daar in je paasbeste kleding aan een mooi gedekte tafel, vol lekker hapjes, kaarsjes aan, Happy Valentijn schat. Ik kon wel door de grond gaan.

Of die keer dat jij opeens naar stadspark live wilde. Mark Knopfler zal daar optreden. Ik dacht dat ik wel aardig goed zat met mijn muziek kennis maar Mark Knopfler dat ze mij dus totaal niks. Goed Anouk kende ik dan wel, oke gaan we er een leuke dag van maken.

Een popfestival op mijn leeftijd maar goed, we waren wel toe aan een uitje.

Wat een gedoe om het terrein op te komen en wat een drukte. Maar we zochten ons plekje heel rustige en gestaagd om zo uiteindelijk zo’n meter of 10 van het podium af te staan. En ja hoor uiteindelijk daar staat dan je grote idool Mark Knopfler hem zelf en ik hoor een bekend nummer voor mij ( walk of life), stond regelmatig op onze playlist want was voor mij toch wel en heerlijke meezinger. Hey dat is een nummer van de Dire Straits wat hij daar zingt. Dikke smile op je gezicht , gek he hij is de zanger van de Dire Straits. We hebben een fantastische stadpark live gehad.

Ja jij hield wel van een verrassing op zijn tijd en dat was geen van ons beide vreemd. Maar ook onze kleine geniet momentjes kenden wij. Gewoon op de vrijdag middag einde van werkdag. Op naar Wierum even op het terras zitten met een koude hertog jan en een schaaltje bitterballen, het weekend is begonnen.

Zelf in onze zwaarste tijden zochten we de tijd en die zoektochten waren soms heel intensief maar op de een of andere manier lukte het ons toch elke keer weer.

Gewoon ff een mac pakken of juist ff wat uitgebreider kaasplankje in een eettentje.

Ook denk ik graag terug naar de langste vakantie die wij met zijn tweeën hebben genoten. Eerst een weekje met mijn kinds. Zwemmen in het schildmeer en een dagje ponypark, en natuurlijk vissen in de haven aan de voermanstraat.

Daarna een week met zijn tweeën weg. Roompot Oberhambach werd onze vakantie bestemming. Volgens mij had jij dit via vakantieveiling weten te score. Een hele week geen stress, geen werk, gewoon doen waar we zin in hadden. Op ons gemakje de reis gemaakt en zoals bekend van onze vorige trip, gewoon picknick mand mee en een bak druiven op het dashboard. Een heerlijk plekje waar we zaten. Dicht bij een groot meer en ja visliefhebbers hebben hengels mee. Wat een luxe zittend in een heerlijke stoel en gewoon bediend worden terwijl je zit te vissen. Ja wij weten toch niet of je nu wel of niet vanaf het terras mag vissen tafels staan minstens 5 meter van het water niemand heeft er last van. Veel gevist weinig gevangen maar dat maakte ons ook niet zoveel uit. We genoten van de rust en van elkaar.

Overdag ondernamen we wat uitstapjes in de omgeving om dan toch weer in de loop van de middag met een paar biertjes van de aldi en wat zelf gesneden hapjes aan het water neer te strijken.

Een van de uitstapjes is mij heel goed bijgebleven Idar-Oberstein.  Een edelstenenstadje waar wij dus nog als oude edelsteenzoekers de mijnen in gingen. Wat een mooie ervaring hebben wij daar opgedaan.

Op de laatste dag vroeg uit de veren want er stond nog 1 ding op het programma, buiten het huisje spik en span opleveren. Skiën in Bottrop. Nog nooit in mijn leven op ski’s gestaan maar jij kreeg mij zo ver en leerde mij zelfs eerst de basis aan voor je zelf de echte baan op ging.

En dan is de week voorbij en ga je terug. We stoppen de auto net buiten moddergat. We kijken over de akker leunend tegen de motorkap, en zien ons huis staan. Wij kijken elkaar aan, wij hoeven niks te zeggen, wij snappen precies wat we denken en voelen.

Waarom maar 1 week?

Lieve schat waar je nu ook bent, ik gun jou dat ze je er een heerlijk koude grand prestige inschenken en een schaaltje warme bitterballen met echte Groningse mosterd neerzetten, en ik dank je voor elke seconde die ik je heb mogen kennen in mijn leven.